نوین یابان

بیبی دیجیتال به کودکانی گفته می‌شود که فاقد توانایی ارتباط با همسالان خود هستند. امروزه می‌توان والدینی را یافت که بدلیل کمبود وقت، سر کودک خود را با امکانات دیجیتال گرم می‌کنند. چنین وضعیتی کودکان را مستعد سندروم بیبی دیجیتال کرده و سبب بروز علائم شبه اوتیسم از آن‌ها می‌شود. کودکان درچنین وضعیتی ممکن است کلامی محدود و یا به صورت کارتونی داشته باشند. اما این تنها مشخصه اوتیسم اکتسابی در کودکان نیست. مجله اینترنتی آسمونی، در ادامه تلاش برای افزایش آگاهی شما عزیزان تصمیم دارد درباره این سندروم کودکان اطلاعات کاملی را به شما ارائه کند. پس تا انت‌ها با ما همراه باشید.

نقش فناوری در افزایش آمار کودکان شبه اوتیسم

کودکان بدلیل بی‌توجهی والدین ممکن است ساعت‌های زیادی را با وسایل دیجیتالی سر کنند. این مورد ارتباط کودک با همسالان را محدود کرده و علائم شبه اوتیسم را در کودکان افزایش می‌دهد. کودک برای رشد و ذهنی و بدنی باید کودکی کنند. باید بدوند، بپرند، پرتاب کنند، بگیرند و خلاصه به هر شکلی در حرکت باشند. این موارد رشد جسمی و ذهنی کودک را بهبود می‌بخشند. اما کودکی که به وسایل دیجیتال عادت می‌کند، هیچگونه فعالیت ذهنی ندارد.

ورزش سبب تقویت کودک از نظر ذهنی و جسمی می‌شود. وقتی کودک از نظر عضلانی تقویت شود، ارامش و اعتدالی که احساس می‌کند بیشتر می‌شود. شاید باور نکنید. اما این را بدانید که برخورداری از عضلات شکمی قوی، به دست خط خوب ارتباط دارد. فناوری روز به روز درحال تغییر است. اما کودکانی که دارای علائم سندروم‌هایی مانند اوتیسم هستند، درک درستی از این فناوری‌ها ندارند. نباید کودک از فناوری‌هایی مانند کامپیوتر بی‌رویه استفاده کند. کامپیوتر فقط باید به مدت محدود؛ مثلا نیم ساعت یا یک ساعت برای سرگرمی استفاده شود.

آیا سندروم دیجیتالی همان اوتیسم است؟

بسیاری از افراد این دو سندروم را یکسان تلقی می‌کنند. اما بین اوتیسم و سندروم دیجیتالی تفاوت‌هایی دیده می‌شود. افراد دارای اوتیسم دارای اختلالات رشدی عصبی هستند که با دارو و یا درمان‌های مختلف علائمشان کمتر می‌شود. اما این را بدانید که علائم اوتیسم هیچ گاه به طور کامل از بین نخواهند رفت. افراد دارای اوتیسم اختلالاتی مانند نقص و تاخیر در رشد کلامی، ارتباط اجتماعی و… هستند. اما افرادی که دارای سندروم دیجیتالی هستند، از یک نظر با بیماران اوتیسمی متفاوت هستند. این دسته از بیماران با کاهش استفاده از وسایل دیجیتالی، علائم بیماریشان به طور کامل از بین می‌رود یا به سرعت کاهش می‌یابند. به بیان بهتر بعد از اقدامات درمانی مختلف، رشد کودکان مبتلا به سندروم دیجیتالی از سر گرفته می‌شود.